बाबुको मुख हेर्ने दिन | Father's Day 2020

बाबुको मुख हेर्ने दिन

Father's Day 2020, बाबुको मुख हेर्ने दिन

बुबा, आमा र शिक्षकलाई हिन्दू धर्ममा भगवानको स्थान दिइयो। बुबा, पिता वा बाबु गुरु, रक्षक र पालनाकार्ता हुनुहुन्छ। यसको मतलब बुबा शिक्षक, संरक्षक र उद्धारक हुनुहुन्छ। बुबाको दिन उहाँलाई फेरि एकपल्ट आदर दिन हो।

फादर्स डेलाई कुसे औसी वा पित्री तिर्पाणी औसी वा गोकर्ने औसी भनेर पनि चिनिन्छ। आजका दिन नेपालीहरूले आफ्ना बुवालाई उनीहरूको मनपर्ने खाना, लुगाफाटा र अन्य बुवाको मनपर्ने सामानहरू प्रदान गर्दछन्।

मुख हेर्नको अर्थ "कसैलाई हाम्रो नातेदारको रूपमा अनुमति दिन वा सम्मान दिन वा कसैको उपलब्धिलाई मान्यता दिनु" हो।

यो विशेष दिन हो, हामीले आफ्नो बुबालाई उनको जीवन र उनको (उनको बच्चा र परिवार) हेरचाह र प्रेमको लागि सम्मान गर्दछौं। त्यसकारण यस दिनलाई "बाबु को मुख हन्ने दिन" भनिन्छ। मुख शाब्दिक अर्थ

बुबाको दिनमा हामी के गर्छौं

बुबाको दिनमा, जसले आफ्नो बुबा गुमाइसकेको छ उसले पंडितलाई सिदा दान दिँदै गरेको सम्झना छ (सीडा धानको दानाको पवित्र मिश्रण हो र कपडाको साथ अन्य शुद्ध खाद्य सामग्री)।

स्नाने दाने जपे होमे स्वध्याये पितृकर्मणि 
करौ सदर्भौ कुर्वीत तथा सन्ध्याभिवादने ।।

अर्थात्ः नुहाँउदा, जप स्नान गर्दा, दानगर्दा, पाठपूजा, पितृकार्यमा समेत प्रयोग हुने वहूपयोगी कुशलाई हिन्दू धर्मावलम्बिहरुले महत्वकासाथ हेर्दछन् ।

वैदिक सनातन हिन्दू संस्कारमा कुश एउटा अत्यन्त महत्वपूर्ण सांस्कृतिक र धार्मीक भूमिका भएको पवित्र वनस्पती हो जसको वैज्ञानीक महत्व पनि प्रमाणीत भइसकेको छ । वैज्ञानीक भाषामा Eragrostis cynosuroides भनिने कुश एउटा धार्मिक आस्था बोकेको धारीलो घाँस हो । नेपालको तराईदेखि पहाडसम्म सहजै पाइने वनस्पती कुशको जराबाट बिभिन्न प्रकारका औषधीहरु पनि बनाइन्छ । परापूर्वकालमा पाठशालामा अध्यनरत शिष्यशिष्याहरुको परीक्षा लिने क्रममा कुशको धारीलो घाँसलाई खाली हातले काट्न लगाइन्थ्यो, यसो गर्दा कुशको धारले हात नकाटीकन जसले कुश भेला पार्न सक्छ उसलाई अव्बल मानिन्थ्यो । कुश वैदिक सनातन संस्कारको देवकर्म र पितृकर्म दुबैमा अनिवार्य वनस्पती हो ।

आज औंशी अर्थात चन्द्रबिनाको चूक झै अँध्यारो रात, आजको दिनमा कुशलाई घरमा ल्याइन्छ । कुशको महिमालाई श्रीमद्भागवत् गीता, गरुँड पुराण, यथर्व वेद र विष्णु पुराणमासमेत वर्णन गरिएको छ । हिन्दूधर्मको दैनिकी र संस्कारहरु अत्यन्तै वैज्ञानिक छन्, गीता र वेद नै आविष्कारका जननि हुन् । आधूनिकताको खोल ओढेर सनातन संस्कारउपर खिस्सीट्यूरी गर्ने जमातले पनि अहिले सनातन संस्कार र व्यबहारीक पक्षलाई घनीभूत आत्मसाथ गर्न थालेका छन् ।

एउटा वैज्ञानिक प्रयोगका क्रममा एकमुठ्ठि कुशलाई बिकिरणहरु माझमा राख्दा कुशले सम्पूर्ण बिकिरणहरुलाई आफूबाट परिवर्तित गरेको पाइयो । यसप्रकारले सनातन संस्कारमा कुशको सदासर्वदा प्रयोगले प्राचीन विज्ञानको अभिलेख र प्रभावकारी व्यबहारीक जीवनशैली प्रस्तुत गरेको छ । वैज्ञानिकरुपमै सिद्ध यस अदभूत् कुशबाट बनेका औंठीहरु र अन्य सांस्कृतिक प्रयोगमा पीढि दर पीढि हिन्दू धर्मले सामान्य जीवनमा समेत प्रयोग गर्न सबैलाई प्रोत्साहीत गर्दछ । दाहिने हातको औंलामा कुशलार्इ औंठीका रुपमा प्रयोग गर्दा वातावरणमा भएका गतल तरङ्ग र विकिरणहरुलाई निस्तेज गर्ने विश्वाश र विज्ञानतः प्रमाणीत सिद्धान्तहरुले स्पष्ट पार्छन् ।

मातृ देवो भव ।
पितृ देवो भव ।।
गुरू देवो भव ।।।

अर्थात्ः आमा, बुवा, गुरु सबै भगवान हुन ।

कुशे औंसी लाई बुवाको मुख हेर्ने औंसी पनि भनिन्छ। आमाको मुख हेर्ने दिनमा आमाको संझना गरियो, गुरु पूर्णिमामा गुरुको संझना गरियो भने आजको दिन पिताको सम्मान, संझना अनि विशेष समर्पण गर्ने दिन । संसारमा हरेक बिहान विस्तारै गएर एउटा साँझमा रुपान्तरित हुन्छ, उदाएका सूर्य अस्ताउँने रित छ र यिनै दिन र साँझको क्रमसँगै जीवन बढ्दै गएर कहिले बुवा त कहिले छोरा , कहिले आमा त कहिले छोरीको भुमिका निर्वाह गर्ने क्रम चलिरहन्छ ।

चाहे जुनसुकै धर्म या सम्प्रदायका भएपनि बुवाको हात समातेर तोती बोली बोल्दै लरवरिएका पाइला चाल्न सिकेको हामीमध्ये धेरै छौं र त्यसरी ताते ताते गरेर हिंड्न सिकाउने, हाम्रो जीवन सजाउन दिनरात अहोरात्र खटेर हामीलार्इ कर्म दिने अनि सुरक्षा दिने बुवा । शायद शब्दले ब्याख्या गर्न सकिन्न, तिनै बुवाहरुको बुढेसकालको बलियो लाठी बन्नलाई हामीमध्ये धेरैले कडा परिश्रम पनि गरिरहेका छौं होला ! जे होस आमा बुवानै यस जगतका देख्न सकिने भगवानहरु हुन । आजका दिन पृथ्वीलोकका सम्पूर्ण पिताहरुलाई स्मृती गर्दै कोटी कोटी नमन गरौँ ।

"यी छोराछोरी बढ्लान, कमाई गर्लान, दूधभात देलान मलाई" भनेर हरेक आमाबावुले आफ्ना छोराछोरीसँग अपेक्षा राखेका हुन्छन, सानामा आफूले थाङ्गना धोएर, को खाई को खाई गरेर खुवाएर, रुँदा फकाएर, माया गरेर हुर्काएको छोराछोरीहरुले पछि हुर्किएर आफूलाई दूधभात अर्थात् मिठो पोषिलो खानेकुरा देलान, माया गरेर राख्लान भन्ने आशा हुन्छ । एउटा सामान्य मानव जीवन आधा राम्रो छोराछोरी बन्ने उत्कट चाहना र आधा राम्रो बुवा-आमा बन्ने अभ्यासमैं बित्छ, कर्तब्यको यो जीवन स्वरुपमा बुवा-आमाको महत्व धेरै हुन्छ । एउटा बच्चाले सफा र फोहोर जान्दैन, लगाएको लूगामै पनि दिशापिशाब गरिदिन्छ र ति सबै फोहोरहरुलाई सफा गर्दै बुवा-आमाले छोराछोरीहरुलाई नुहाइधुवाई पुनः सफा कपडा लगाइदिन्छन् र त्यसरी हुर्केको बच्चाले भविष्यमा ठूलो भएर आफ्ना बुवाआमाको ख्याल राख्दछ, माया दिन्छ अनि सम्मान पनि । हाम्रो संस्कारले हाम्रो जिम्मेवारीलार्इ एकदम्मै सहज र सरल तरिकाले ब्याख्या गरिदिएको छ । हाम्रो मातापिता प्रतिको जिम्मेवारी हामीले वहाँहरूको हामीप्रतिको लगाव र प्रेमले झन प्रगाढ बनाउँदछ ।

कुशै औंशीका दिन पिताको भौतिक उपस्थिती हुने छोराछोरीले उनको मुख हेरेर मिठाई, फलफूल, कपडा आदि उपहार दिने र परदेशमा हुने छोराछोरीले फोनबाटै पनि कुरा गर्दछन भने भौतिक रूपमा अस्त भइसकेका पिताहरुलार्इ छोराछोरीहरूले तस्बिर हेरेर अथवा विभिन्न शक्तिपीठ, देवालय जस्तैः गोकर्णेश्वर महादेव, रसुवाको बेत्रावती, तनहुँको देवघाट, विष्णुपादुका तथा सुनसरीको बराहाक्षेत्र लगाएयका पवित्र तिर्थस्थल पुगेर स्थान गरी पितृहरुको नाममा श्राद्ध गरी तर्पण दिई सिदा दान गरी अध्यात्मिक चिन्तनबाट समेत सम्झना गर्ने गर्दछन् ।

हरेक धर्ममा आ-आफ्नै चलन छ तर चलन जेसुकै भएपनि बुवाप्रतिको आदर, सत्कार र सामिप्यताको गुणगान हरेक आयामबाट यस जगतका सम्पूर्ण धर्म, सम्प्रदाय र कोटीले गरेकै छ । हामी आफ्ना बुवाआमाका भौतिक, भावनात्मक, जैविक अनि सपनाका अंशहरुका शिवाय अरुकेही पनि हैनौं, हामीमा बगेको रगत, अडेको संस्कार र गढेका सपनाहरु हाम्रा मातापिताबाट धेरै नै नजिक हुन्छ, ति सपना र सम्भावनाका प्रदायक, जीवनश्रृष्टिकर्ता चराचर जगतका सम्पूर्ण आदर्श बुवाहरुलाई स्मृती ।

बढ्दो आधुनिकतासंगै बुवा आमाहरुलाई बृद्धाश्रममा राख्ने, समय र श्रोतका अभावमा हेला गर्ने अनि झर्को फर्को मान्ने चलनहरु बढेर गइरहेको छ तर बुवालाई हेलागर्ने र चित्त नपुर्याउने कर्म जगतलाई पक्कै मान्य छैन, हामी पनि एकदिन वूवा या आमा हुन्छौं तसर्थ हामीले जे गर्छाैं त्यहीनै अाफ्ना भावी सन्ततीबाट पछि प्राप्त गर्दछौं, आउँदा पुस्ताहरुमा पनि पितृमोहका भावना अझ प्रगाढ पार्न आजका पुस्ताले पितृप्रतिको दायित्व पुरा गर्नुपर्ने महत्व र आवश्यक्ता झन बढ्दैगएको छ ।

बुवाको माया गर्न धर्मले पक्कै बाँधेको छैन्, समयले छेकेको छैन् अनि भूगोलले स्नेह र सम्झनालाई कैद गर्न सक्दैन, हिउँको कठ्यांग्रीदो चिसो ठन्डीमा हुनुहुन्छ, हावा हुरि बतासमा हुनुहुन्छ, मरुभुमीको गर्मीमा हुनुहुन्छ, समुन्द्र तटमा हुनुहुन्छ या नेपालमै अवसरहरुसँग पैंठेजोरी खेल्दैहुनुहुन्छ, जन्म दिने बुवालाई एकफेर खुशीसाथ स्मरण गरौं, वहाँलाई आफूले माया गरेको कुरा आफ्ना अनन्यहरूलार्इ जानकारी दिउँ र एकफेर वाल्यकालका यादहरु सम्झेर मुस्काऔं न, हुँदैन र र?

सामाजिकिकरण, सभ्यता र संस्कारको यो चक्रमा मान्छे कहिले अभिभावक हुन्छ, असल छोराछोरी र असल बुवाआमा बन्न सकौं, सबैलाई शुभेच्छा ।

एकचोटि शिव र पार्वती हिमालय पर्वतबाट गायब भए। सबै देवताहरू धेरै छक्क परे र सारा ब्रह्माण्डमा ती सबैको खोजी गर्न थाले। ब्रह्मा र अन्य देवताहरूले, भगवान शिव र उनकी पत्नी पार्वतीलाई पशतिनाथको स्लेशमन्तक जंगलमा लुकेका हिरणको जीवनमा समातेर समाते। "बक" शिवलाई ब्रह्माले उनको shing  समात्यो। ब्रह्माको हातमा शिवका singh हरू निस्किए। तब भगवान शिवले ब्रह्मा र बिष्णुलाई ती सींगहरू नेपालमा कतै शिव लिंगको रूपमा स्थापित गर्न लगाए जुन तिनीहरू उचित लाग्छ। ब्रह्माले यसलाई गोर्कर्णामा राखे। त्यसबेलादेखि, यो विश्वास गरिन्छ कि गोकर्णेश्वर महादेवमा शिवको पूजा गर्नु र पिण्डदान (मृत मान्छेलाई श्रद्धाञ्जली) गर्नु १० पटक भ्रमण गर्नु बराबर हो (गया अर्को हिन्दू पवित्र स्थान हो)

नेपालमा 70% भन्दा बढी जातीय समूहहरू छन् जसको प्रायः सबैको आ-आफ्नै परम्परा र भाषाहरू छन्। विभिन्न समुदाय र जनजातिको व्यक्तिहरूको बुबाको दिन मनाउने आफ्नै तरिका छ। केही समुदायहरूले यसलाई बिहान सबेरै खाली पेट मनाउँछन् र केहि समुदायले साँझमा यसलाई मनाउँछन्।

यद्यपि सबै समुदायहरूले खाना र स्वादिष्ट भोज तयार गर्दछन् र आफ्ना बुबालाई सेवा गर्दछन्। उत्सवको उत्सव र रमाईलो ठाउँ, मौसम र जातीयमा निर्भर गर्दछ।

कुश के हो?

कुश पवित्र घाँसको एक प्रकार हो। यहाँ आशुको दिन (कुनै चन्द्रमा दिन) कुशलाई घरमा ल्याउने परम्परा छ। तसर्थ, यस दिन Kushe Aush भनिन्छ। कुशको महत्त्व श्रीमद् भागवत गीता, विष्णु पुराण, अर्थवेद, र गरुड पुराणमा वर्णन गरिएको छ।

कुश कुशीमा घर ल्याए औशी दिन बर्ष भर प्रयोग गरिन्छ। कुश धेरै महत्त्वपूर्ण घाँस हो र नेपालमा सबै हिन्दू अनुष्ठान र पूजामा प्रयोग गरिन्छ।

यहाँ कुशको प्रयोगको बारेमा संस्कृतमा स्लोका छ।

स्टेड दाने जपे होमे स्वमेय पितृकर्मणि

करौ सकोरउ कुर्ते र सन्ध्याभिवादने।

कुश नुहाउने क्रममा, डान, जाप, होम, पथपूजा, पितृकर्या र साँझको बखत प्रयोग गरिन्छ। त्यसकारण हिन्दू संस्कृतिमा कुशलाई धेरै महत्त्वपूर्ण मानिन्छ।